Θεραπείες στον Σακχαρώδη Διαβήτη
Τα τελευταία χρόνια, η θεραπεία του Διαβήτη έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο
Τα τελευταία χρόνια, η θεραπεία του Διαβήτη έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο. Την εποχή που η ινσουλίνη δεν ήταν εμπορικά διαθέσιμη, οι άνθρωποι με Διαβήτη ήταν καταδικασμένοι να έχουν μικρό προσδόκιμο επιβίωσης. Έκτοτε, αν και η ανακάλυψη της ινσουλίνης αποτέλεσε σταθμό στη θεραπευτική του ΣΔτ1, η συχνότητα του Διαβήτη τύπου 2 αυξήθηκε σημαντικά λόγω της μεταβολής του τρόπου ζωής. Ευτυχώς, καθώς βελτιώθηκε η ιατρική γνώση, νέες βελτιωμένες θεραπείες αναπτύχθηκαν. Έτσι, έγιναν διαθέσιμα τα πρώτα από του στόματος δραστικά αντιδιαβητικά φάρμακα, που αποτελούν ακόμη και σήμερα θεμελιώδη θεραπεία για την αντιμετώπιση του Διαβήτη τύπου 2. Αν και ο τύπος του Διαβήτη, το στάδιο στο οποίο ξεκινά η θεραπεία, οι επιπλοκές και οι συνυπάρχουσες νόσοι ασκούν δυσμενείς επιδράσεις, ωστόσο πλέον οι ασθενείς με ΣΔ μπορούν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή.
Θεραπευτικοί Στόχοι
Ανεξάρτητα από τον τύπο του Διαβήτη, η θεραπεία έχει σκοπό να ανακουφίσει τα συμπτώματα και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής
Ανεξάρτητα από τον τύπο του Διαβήτη, η θεραπεία έχει σκοπό να ανακουφίσει τα συμπτώματα και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής. Αυτό επιτυγχάνεται με τη διόρθωση της υπεργλυκαιμίας, που οφείλεται σε ανεπάρκεια ινσουλίνης (μειωμένη παραγωγή ή αντίσταση στη δράση της), χωρίς να προκαλείται υπογλυκαιμία και διατηρώντας τη γλυκόζη πλάσματος εντός φυσιολογικών επιπέδων.
Η αντιμετώπιση του Διαβήτη στοχεύει εν τέλει στη διατήρηση της συνολικής υγείας των ανθρώπων με Διαβήτη και στον περιορισμό εμφάνισης Διαβητικών επιπλοκών, γεγονός που επιτυγχάνεται με:
- Βέλτιστο έλεγχο γλυκόζης αίματος.
- Ανίχνευση και έλεγχο της υπέρτασης και της υπερλιπιδαιμίας.
- Κατάλληλη εκτίμηση και χορήγηση αντιαιμοπεταλιακών θεραπευτικών σχημάτων.
- Τακτικό έλεγχο για ανίχνευση επιπλοκών.
Αντιδιαβητικά Δίσκια
Θεραπευτικές αγωγές από το στόμα (αντιδιαβητικά δισκία)
Η φαρμακευτική θεραπεία των ασθενών με ΣΔτ2 ξεκινά συνήθως με έναν από τους πολλούς τύπους αντιδιαβητικών φαρμάκων που διατίθενται σήμερα στην αγορά, προχωρώντας σε θεραπεία συνδυασμού και συχνά ενέσιμη θεραπεία, όταν οι αντιδιαβητικοί παράγοντες δεν παρέχουν πλέον επαρκή έλεγχο της γλυκόζης αίματος.
Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι όσο νωρίτερα ξεκινήσουμε τη θεραπεία σε μια χρόνια νόσο όπως ο Διαβήτης, τόσο περισσότερο προστατευόμαστε από την εμφάνιση των επιπλοκών του.
Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι όσο νωρίτερα ξεκινήσουμε τη θεραπεία σε μια χρόνια νόσο όπως ο Διαβήτης, τόσο περισσότερο προστατευόμαστε από την εμφάνιση των επιπλοκών του
Ο πρωταρχικός θεραπευτικός στόχος πρέπει να είναι ο έγκαιρος και αποτελεσματικός γλυκαιμικός έλεγχος με τις λιγότερες δυνατές υπογλυκαιμίες, που έχει δειχθεί ότι μειώνει τόσο τη θνητότητα των ασθενών όσο και τη συχνότητα επιπλοκών. Έτσι, με βάση τα όρια της Αμερικανικής και την Ευρωπαϊκής Διαβητολογικής Εταιρείας, στοχεύουμε στην επίτευξη γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης HbA1c <7%, εφόσον η γενικότερη κατάσταση του ανθρώπου με Διαβήτη το επιτρέπει.
Σήμερα, υπάρχουν ευτυχώς πολλές αντιδιαβητικές αγωγές που λαμβάνονται από το στόμα. Κάθε μια από αυτές στοχεύει σε διαφορετικά όργανα που όλα όμως εμπλέκονται στην παθοφυσιολογία του ΣΔτ2:
- Οι ευαισθητοποιητές ινσουλίνης που ελέγχουν την ηπατική παραγωγή γλυκόζης και την αύξηση πρόσληψης της από τα κύτταρα.
- Δισκία που ενισχύουν την έκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας.
- Δισκία που αναστέλλουν τη διάσπαση των ινκρετινών στον οργανισμό (οι ινκρετίνες είναι ορμόνες που μεταξύ άλλων, ενισχύουν την έκκριση ινσουλίνης από τον οργανισμό).
- Δισκία που διευκολύνουν την αποβολή σακχάρου μέσω των ούρων, εμποδίζοντας την επαναπρόσληψή του από το νεφρό στην κυκλοφορία του αίματος.
- Δισκία που επιβραδύνουν την απορρόφηση των υδατανθράκων στην γαστροοισοφαγική οδό.
Η επιλογή της οποιασδήποτε θεραπείας πρέπει να εξατομικεύεται πάντα με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τις ανάγκες και τον τρόπο ζωής του κάθε ασθενούς (ηλικία, συνοδά νοσήματα, διάρκεια της πάθησης και προσωπική κινητοποίηση). Πολύ συχνά γίνεται συνδυασμός θεραπειών από το στόμα, ειδικά όταν ο τρόπος δράσης τους είναι συμπληρωματικός. Στόχος οποιουδήποτε συνδυασμού θεραπειών είναι ο καλύτερος δυνατός γλυκαιμικός έλεγχος με τις λιγότερες δυνατές υπογλυκαιμίες. Η αποτελεσματικότητα της κάθε θεραπείας θα πρέπει να εκτιμάται συχνά (ιδανικά κάθε τρίμηνο) και αν και συνήθως βασίζεται στη μέτρηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης, ωστόσο μπορεί να περιλαμβάνει και τη μέτρηση άλλων δεικτών που ο θεράπων ιατρός αποφασίζει.
Είναι γεγονός πως η αντιδιαβητική αγωγή από το στόμα παρουσιάζει αρκετά πλεονεκτήματα:
- Επιτυγχάνεται αποτελεσματικός γλυκαιμικός έλεγχος και στα μεταγευματικά σάκχαρα και στο σάκχαρο νηστείας.
- Είναι εύκολη η λήψη τους σε καθημερινή βάση
- Η λήψη δισκίου από το στόμα βοηθά στη συμμόρφωση στη θεραπεία ενός χρόνιου νοσήματος.
- Αποφεύγεται η χρήση βελόνας (Μη ενέσιμη αγωγή).
- Το κόστος της θεραπείας μπορεί να είναι χαμηλότερο.
- Πολλά από τα δισκία έχουν ευνοϊκό καρδιαγγειακό και λιπιδαιμικό προφίλ.
Καθώς όμως πρόκειται για φάρμακα, πρέπει πάντα να λαμβάνουμε υπόψη μας τις αντενδείξεις τους και να συμβουλευόμαστε τον θεράποντα ιατρό, αν κάποια από αυτές μας συμβεί.
Τέλος, ας έχουμε υπόψη μας ότι ο Διαβήτης είναι μία εξελισσόμενη νόσος, άρα η μακροχρόνια αποτελεσματικότητα των δισκίων από το στόμα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πρόοδο της νόσου.
Ινσουλίνη
Ινσουλίνη
Αποτελεί τη μοναδική φαρμακευτική επιλογή για τον ΣΔτ1 αλλά χρησιμοποιείται και σε ασθενείς με ΣΔτ2, όταν η υπεργλυκαιμία δεν ελέγχεται επαρκώς με αντιδιαβητικά φάρμακα
Η ινσουλίνη είναι η ορμόνη που παράγεται από το πάγκρεας και επιτρέπει στα σωματικά κύτταρα να απορροφήσουν τη γλυκόζη που κυκλοφορεί στο αίμα και να τη μετατρέψουν σε ενέργεια. Αποτελεί τη μοναδική φαρμακευτική επιλογή για τον ΣΔτ1 αλλά χρησιμοποιείται και σε ασθενείς με ΣΔτ2, όταν η υπεργλυκαιμία δεν ελέγχεται επαρκώς με αντιδιαβητικά φάρμακα. Η ινσουλίνη είναι το ενέσιμο φάρμακο που διατηρεί τα επίπεδα του σακχάρου σε φυσιολογικά όρια.
Η φαρμακευτική ινσουλίνη έχει επίδραση ανάλογη με την ινσουλίνη που παράγεται από τα β κύτταρα του παγκρέατος. Η εγχυόμενη ινσουλίνη δεσμεύεται στον υποδοχέα ινσουλίνης στην κυτταρική επιφάνεια, ενεργοποιώντας τη μεταφορά γλυκόζης στο κύτταρο. Με τον τρόπο αυτό, τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα μειώνονται.
Η ινσουλίνη χορηγείται με υποδόρια έγχυση χρησιμοποιώντας παραδοσιακές βελόνες, πένες και αντλίες συνεχούς έγχυσης ινσουλίνης.
Ο παρακάτω πίνακας συνοψίζει τα κύρια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της αγωγής με ινσουλίνη.
Υπέρ | Κατά |
| Μπορεί να ελέγξει πρακτικά όλους τους ασθενείς με Διαβήτη | Υπογλυκαιμία |
| Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να ξεπεραστεί η τοξικότητα της γλυκόζης | Αύξηση του βάρους |
| Είναι ευέλικτη στη δοσολογία και διευκολύνει την καθημερινότητά μας. | Είναι ενέσιμη |
| Διατίθεται σε πολλαπλά σκευάσματα με διαφορετικά προφίλ δράσης | Μη φυσιολογική οδός χορήγησης (περιφερική) |
| Δυσκολότερη αποδοχή από ιατρό και ασθενή |
Ο Επαγγελματίας Υγείας θα καθορίσει τη δοσολογία και τον τύπο της ινσουλίνης που σας ταιριάζει, ανάλογα με τις διατροφικές σας συνήθειες, τον τρόπο ζωής σας αλλά και τους γλυκαιμικούς στόχους που έχετε θέσει.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι ινσουλίνης:
- Βασική ινσουλίνη, ενδιάμεσης ή μακράς δράσης. Και στις δύο μορφές της, η βασική ινσουλίνη ξεκινά να δρα σταδιακά και διαρκεί περισσότερο από ό,τι οι γευματικές ινσουλίνες. Συνήθως, λαμβάνεται μία ή δύο φορές ημερησίως. Σκοπός της βασικής ινσουλίνης είναι να παρέχει ευγλυκαιμία μεταξύ των γευμάτων αλλά και κατά τη διάρκεια της νύχτας.
- Γευματική ινσουλίνη, ταχείας δράσης: Ξεκινά να δρα πολύ γρήγορα και για βραχύ χρονικό διάστημα. Σκοπός της γευματικής ινσουλίνης είναι ο γλυκαιμικός έλεγχος μετά από τα γεύματα (συνήθως τα γεύματα αυξάνουν τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα και χρειάζεται να ελεγχθούν).
- Μίγματα ινσουλίνης: Περιέχουν μίγμα βασικής και γευματική ινσουλίνης. Βοηθούν στον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου, ανάλογα με το θεραπευτικό πλάνο.
Στη θεραπεία με ινσουλίνη απαιτούνται συνήθως αρκετές δοσολογικές προσαρμογές, ώστε να καταλήξετε στο δοσολογικό σχήμα που θα καλύπτει τις ανάγκες σας.
Άλλες Θεραπείες
Άλλες ενέσιμες θεραπείες στο Σακχαρώδη Διαβήτη
Εκτός από τις ινσουλίνες, υπάρχουν κι άλλες ενέσιμες αγωγές που μελετώνται και έχουν εγκριθεί και οι οποίες έχουν δείξει σημαντικά αποτελέσματα
Εκτός από τις ινσουλίνες, υπάρχουν κι άλλες ενέσιμες αγωγές που μελετώνται και έχουν εγκριθεί και οι οποίες έχουν δείξει σημαντικά αποτελέσματα. Αυτές οι θεραπείες δεν παρέχουν άμεσα την ορμόνη της ινσουλίνης στον οργανισμό αλλά χρησιμοποιούν άλλες παθοφυσιολογικές οδούς.
Μία τέτοια οδός είναι αυτή του πεπτικού συστήματος του οργανισμού μέσω της παραγωγής ινκρετινών. Οι ινκρετίνες συμβάλλουν στο φυσιολογικό έλεγχο της γλυκόζης στον οργανισμό μας, γιατί ενισχύουν την έκκριση ινσουλίνης από το πάγκρεας, ρυθμίζουν τη γαστρική κένωση και ελέγχουν το αίσθημα της πείνας σε κέντρα του εγκεφάλου, με συνέπεια μειωμένη πρόσληψη τροφής.
Όπως λοιπόν έχει καταδειχθεί, τα ενέσιμα βασιζόμενα στις ινκρετίνες σκευάσματα αυξάνουν την παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας και ευνοούν την πιο μακροχρόνια επιβίωση των κυττάρων του.
Πηγές Αναφοράς
- Treatment with oral antihyperglycemic agents, Eli Lilly Global Slide Kit, 2015.
- Conway J. Oral agents for type 2 diabetes, 2003.
- International Diabetes Federation. IDF Diabetes Atlas, 6th edn. Brussels, Belgium: International Diabetes Federation, 2013.
- Diabetes Dictionary. Adapted from: National Diabetes Information Clearinghouse (NDIC).
- Inzucchi SE, Bergenstal RM, et al. Management of Hyperglycemia inType2 Diabetes: A Patient-Centered Approach. Diabetes Care June 2012 vol. 35 no. 6 1364-1379.
- Fehmann HC, et al. Endocrinology. 1992;130:159-166.; Kjems LL, et al. Diabetes. 2003;52:380-386.; Delmeire D, et al. Biochem Pharmacol. 2004;68:33-39.; Farilla L, et al. Endocrinology. 2003;144:5149-5158.; Tourrel C, et al. Diabetes. 2002;51:1443-1452.
- Wei Y, et al. FEBS Lett. 1995;358:219-224.; Drucker DJ. Diabetes Care. 2003;26:2929-2940.; Kieffer TJ, et al. Endocr Rev. 1999;20:876-913.; Thorens B. Diabete Metab. 1995;21:311-318.
- Drucker DJ. Curr Pharm Des 2001; 7:1399-1412
- Drucker DJ. Mol Endocrinol 2003; 17:161-171
06 2019
Βιβλιοθήκη Επιστημόνων Υγείας
Συνδεθείτε
Κάνετε login για να αποκτήσετε πρόσβαση σε παρουσιάσεις, επιστημονικές εκδηλώσεις, έντυπα, επιστημονικές μελέτες, video, υλικά για τους ασθενείς και απαντήσεις σε συχνές ερωτήσεις για τα προϊόντα μας.